با
گستردهتر و پیچیدهتر شدن روابط میان افراد در عصر حاضر، قوانین حاکم بر روابط و مناسبات میان افراد هم کم
کم شکل منسجمتر و کاملتری به خود گرفت. بسیاری
از امور که قبلا در روابط میان افراد به صورت فردی و آزادانه و بدون قاعده در
جریان بود به تدریج تحت سیطرهی قوانین قرار گرفتند و شکل الزامی پیدا کردند و بسیاری
از امور جاری جامعه در حوزههای بازرگانی – تجارت – خانوادگی و دیگر موارد از شکل فردی خارج
شدند و تحت نظارت و حاکمیت دولت از طریق اعمال قوانین و مقررات قرار گرفتند.
ثبت شرکت هم جزء یکی از همین الزامات
قانونی است که قوانین و مقررات مخصوصی جهت آن وضع شده است.
قوانین ثبت شرکت برای نخستین بار در
سال ۱۳۱۰ وارد قوانین تجارتی ایران شدند که در ۱۲ ماده تنظیم و به تصویب مجلس وقت
آن زمان رسید.
مطابق مواد ۲ – ۳ – ۴ – ۶ این قانون به الزامی بودن
ثبت شرکت در ایران تاکید شده است و برای عدم ثبت رسمی آن مجازات قانونی در نظر
گرفته شده است.
بر اساس مندرجات این قانون هرگونه
شرکتی اعم از ایرانی یا خارجی که تصمیم به تشکیل و فعالیت در خاک ایران دارد حتما
باید تقاضانامه ی ثبتی خود را تسلیم مرجع ثبتی معرفی شده از طرف قانون نماید وگرنه
از طرف دولت ایران به رسمیت شناخته نمیشود و فعالیت آن غیرقانونی است و به
جزای نقدی و انحلال شرکت و ممنوعیت از فعالیت محکوم خواهد شد.
امروزه اداره ی ثبت شرکتها تحت نظارت
سازمان ثبت اسناد کشور این امر مهم را بر عهده گرفته و تمامی متقاضیان ثبت شرکت می
توانند از طریق مجموعه "مدیران
ثبت" بعنوان مشاور و مجری در امور ثبت شرکت، اقدام نمایند.
از نظر معنای لغوی شرکت به معنای شریک
شدن و همدست شدن در کاری می باشد و دهخدا شرکت را شریک شدن، انباز گشتن و مشارکت
اتحادی چند نفر برای غرض و یا نفعی خاص معنا کرده است.
از نظر مفهوم حقوقی با توجه به مندرجات
مواد قانون مدنی و تجارت ایران ؛ شرکت از اجتماع ۲ یا چند نفر که به صورت شریک،
سهامدار یا موسس (عضو) در غالب یک قرارداد رسمی تشکیل میشود که این افراد در
راستای رسیدن به اهداف مشترکشان (تقسیم سود حاصل از سرمایه گذاری) به فعالیت می پردازند.
شرکت قراردادی است که اشخاص حقیقی و
حقوقی بین خود به امضا می رسانند تا در چهارچوب خاصی از قوانین تعریف شده
(اساسنامه) عمل نمایند. این قرارداد (شرکت) می تواند شامل قوانین بین خود اعضا و
همچنین نحوه تعامل با افراد و یا شرکتهای دیگر باشد.
بر اساس این تعاریف شرکت به ۲ شکل زیر
دسته بندی میشود:
۱– شرکت مدنی
۲– شرکت تجاری
نوعی از شرکت است که از اجتماع مالکین
متعدد در شی ء واحد به نحو اشاعه تشکیل می گردد و از در هم آمیختن سهم الشرکه ی
نقدی و غیرنقدی افراد حقیقی و حقوقی به وجود می آید با این تفاوت که مالکیت سرمایه
به شخصیت حقوقی شرکت انتقال نمی یابد و هر شخص به طور جداگانه مالک
سرمایهی خود است و امور به صورت مشارکتی اداره میشود.
نوعی از شرکت است که تحت سیطره ی
قوانین تجارتی تشکیل میشود و هدف از ایجاد آن جلب سود و منفعت و تقسیم آن میان
اعضاست و کلیه ی فعالیت های شرکت پیرامون امور تجاری و بازرگانی شکل می گیرد.
مطابق ماده ی ۲۰ قانون تجارت ایران , شرکتهای تجاری
به ۷ قسم زیر تقسیم می شوند:
۱-۲ شرکت سهامی
۳-۲ شرکت تضامنی
۴-۲ شرکت مختلط غیر سهامی
۵-۲ شرکت مختلط سهامی
۶-۲ شرکت نسبی
۷-۲ شرکت تعاونی تولید و مصرف
در حال حاضر متقاضیان عمدتاً "شرکت با مسئولیت محدود، شرکت سهامی، شرکت تعاونی تولید و مصرف"
به ثبت می رسانند.
در کنار شرکتها که به کار
تجارت اشتغال دارند قانونگذار نهاد حقوقی خاصی را که دارای شخصیت حقوقی است، جهت
انجام اموری که جنبه غیر تجاری دارد از قبیل کارهای علمی و ادبی یا امور خیریه یا
خدماتی پیش بینی کرده است. ماده یک آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیرتجاری،
موسسه غیرتجاری را چنین تعریف کرده :
"مقصود از تشکیلات و موسسات غیر تجارتی
مذکور در ماده 584 قانون تجارت کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیر
تجارتی از قبیل امور علمی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل میشود اعم از آنکه
موسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته یا نداشته باشند."
بنابراین ارائه خدمات علمی و آموزشی
و خدمات شهری و ارائه کمکهای انسانی در قالب شخصیت حقوقی متصور بوده و از این جهت
موسسات غیر تجاری به دو قسمت تقسیم می شوند:
الف: موسساتی که مقصود از تشکیل آنها
جلب منافع و تقسیم آن بین اعضای خود نباشد، اینگونه موسسات اصطلاحا موسسات غیر انتفاعی نامیده میشود. کلیه فعالیتهای
اجتماعی از قبیل انجمنهای اسلامی و تخصصی و علمی خاص و احزاب و دستجات سیاسی و
موسسات خیریه و صندوقهای قرض الحسنه در قالب اینگونه موسسات متصور می باشد و
موسسین آن هنگامی که در خواست ثبت مینمایند توسط اداره ثبت شرکتها ، مراتب از
اداره کل اطلاعات نیروی انتظامی استعلام میشود و پس از وصول پاسخ مثبت، نسبت به
ثبت آن اقدام میشود.
ب: موسساتی که مقصود از تشکیل آن
ممکن است جلب منافع مادی و تقسیم منافع مزبور بین اعضای خود یا غیر باشد. اینگونه
موسسات، موسسات غیر تجاری نامیده
میشوند. بنابراین فعالیتهایی از قبیل آموزشگاههای علمی و فنی و کلاسهای زبان و
مدارس غیر انتفاعی و موسسات گاز رسانی یا ارائه خدمات شهری مانند نظافت و فضای سبز
و موارد دیگر در زمینههای فوق در قالب موسسات غیرتجاری متصور هستند و موسسین باید
پس از به ثبت رساندن موسسه نسبت به اخذ مجوز فعالیت اقدام کنند.
اسامی قابل ثبت
چه اسامی قابل ثبت نیستند یا
نیاز به اخذ مجوز دارند؟
برخی قوانین تعیین نام
در صورت نیاز به یک مشاور جهت انتخاب
نامی شایسته برای مجموعه خود با "مدیران ثبت" تماس بگیرید.
تنظیم تمامی اسناد مورد نیاز شرکتها، از جمله اساسنامه، اظهارنامه و یا تقاضانامه و شرکتنامه، صورتجلسات و...، و همچنین ثبت در سامانه، ارسال مدارک و انجام واریزیها بر عهده مجموعه "مدیران ثبت" خواهد بود.
مشاوره رایگان
35573287 - 041
زمان اجرا
10 روز کاری
شهر یا استان
سراسر ایران